Leyla’nın öyküsü"Babamdan çok korkuyorum.“

Annem 15 yıldır burada yaşıyor ama yine de çok az Almanca biliyor. 

Babam dil kursuna gitmesini ve tek başına komşulara gitmesini yasakladı. 

Kendisi her şeyin kontrolünü elinde tutuyor ve bizi bazen eve hapsediyor. 

Sık sık kavga ediyorlar. Bazen onu dövüyor da.

Küçük erkek kardeşim bunu normal karşılıyor. 

Ama o zaten şımartılmış bir paşazade ve ne isterse yapmasına izin veriliyor.

Son zamanlarda babam sık sık benim için bir koca bulduğunu ve yaz tatilinde onunla tanışacağımı söylüyor. 

Oysa ben daha çok gencim.

Tanımadığım bir erkekle evlenmek istemiyorum, hele Almanya’dan ayrılmayı hiç istemiyorum. 

Nitekim o dili çok az biliyorum ve belki orada ben de hapsedileceğim.

Ne yapacağımı bilmiyorum. Bazen sadece kaçmak istiyorum. 

Ama sonra diyorum ki, aileni terk edemezsin ki. 

Babamdan çok korkuyorum. 

Bana, beni nerede olsam bulacağını söyledi.

Bir gün üniversiteye gitmek ve doktor olmak istiyorum. Ama okulda artık derse odaklanamıyorum. 

Pencereden dışarı bakıp hayallere dalıyorum.

Büyük kız kuzenim evden yeni ayrıldı. 

Amcam bu konuda büyük sıkıntı çıkardı. 

Kendisi bana, ismimi gizli tutabileceğim bir danışma merkezinin telefon numarasını verdi.

Gizlice orayı aradım ve çok şey anlattım. 

Hattaki kadın babamın bunları yapmaya hakkı olmadığını söyledi. İstersem beni kendisine karşı korumaya alabilirmiş. 

O kadını tekrar arayacağım. Belki babam ve erkek kardeşim farketmeden onunla buluşabilirim. 

Kadın ayrıca internette nereden yardım alabileceğimi bildiğini de söyledi.